اثر مهاری مایع رویی کشت سلول های دسی جوای موش بر عرضه آنتی ژن توسط سلول های دندریتیک

مقدمه: با وجود اینکه آنتی ژن های جنینی برای سیستم ایمنی مادر بیگانه هستند، ولی معمولاً جنین دفع نمی شود و در تمام مدت حاملگی توسط سیستم ایمنی مادر تحمل می گردد. مکانیسم های ایمونولوژیکی که جنین را از خطر دفع شدن حفاظت می کنند هنوز کاملاً شناخته نشده اند. یکی از نظریه های مهم در این زمینه، وجود فاکتورهای سرکوب گر ایمنی در محل تماس مادر- جنین است که موجب سرکوب پاسخ های ایمنی مادر بر علیه جنین می شوند. علیرغم مطالعات وسیعی که در مورد تأثیر مایع رویی کشت سلول های دسی جوا و جفت بر روی عملکرد سلول های مختلف سیستم ایمنی صورت گرفته، تاکنون هیچ مطالعه ای در مورد تأثیر این عوامل بر روی عملکرد سلول های دندریتیک به عنوان مهمترین سلول های پاسخ ایمنی ذاتی انجام نگرفته است. هدف این مطالعه بررسی اثر مایع رویی محیط کشت سلولهای دسی جوا بر عرضه آنتی ژن توسط سلولهای دندریتیک در شرایط in vivo بود. مواد و روشها: مایع رویی کشت 48 ساعته سلول های دسی جوای موش های حامله آلوژن(balb/c×c57bl/6) در روز دوازدهم حاملگی جمع آوری شد و تاثیر آن روی عرضه آنتی ژن توسط سلولهای دندریتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. سلول های دندریتیک طحال موش های balb/c با استفاده از روش های چهار مرحله ای شامل هضم آنزیمی بافت توسط کلاژناز، جداسازی سلول های کم چگال با استفاده از گرادیان اپتی پرپ (optiprep)، اتصال به پلاستیک و کشت شبانه تخلیص گردید. خلوص سلول های دندریتیک با استفاده از آنتی بادی ضد cd11c به روش فلوسیتومتری تعیین شد. سلول های دندریتیک در طی کشت شبانه با آنتی ژن بارگذاری شدند. در برخی از کشت ها سوپ دسی جوا به نسبت 5%، 10% و 20% به سلول های دندریتیک اضافه شد. سلول ها ی مزبور به کف پای موش های هم نژاد تزریق و پس از 5 روز غدد لنفاوی ناحیه ای خارج گردید. سلول های غدد لنفاوی در مجاورت آنتی ژن کشت داده شدند و میزان تکثیر سلول ها در روز چهارم با اضافه کردن تیمیدین رادیواکتیو اندازه گیری شد. نتایج: نتایج حاصل نشان داد که سلول های دندریتیک بارگذاری شده با آنتی ژن پس از تزریق به موش لنفوسیت های اختصاصی به آنتی ژن را شدیداً حساس می کنند، به طوری که تحریک مجدد لنفوسیت های مذکوربا آنتی ژن اولیه موجب تکثیر بسیار شدید این سلول ها می گردد (363289210cpm=). اضافه کردن مایع رویی کشت سلول های دسی جوا در تمام غلظت های مورد استفاده بر روی کشت سلول های دندریتیک توانایی عرضه آنتی ژن توسط این سلول ها را به طور قابل ملاحظه ای مهار کرد و میزان تکثیر لنفوسیت های حساس شده با سلول های دندریتیک مذکور در تحریک مجدد با آنتی ژن به طور معنی داری کاهش یافت (582 6200 cpm=) ( 0001/0 p<). نتیجه گیری: این اولین گزارش در زمینه اثر مایع رویی کشت سلولهای دسی جوا بر عملکرد سلولهای دندریتیک و عرضه آنتی ژن توسط آنها است. به نظر می رسد مهار عرضه آنتی ژن توسط سلولهای دندریتیک یکی از راه کارهای تحمل ایمونولوژیک مادر نسبت به جنین باشد، چرا که این سلولها به عنوان قویترین سلولهای عرضه کننده آنتی ژن می توانند آنتی ژنهای پدری را به لنفوسیت های مادر عرضه کرده و موجب القای پاسخ های مخرب ایمونولوژیک بر علیه جنین گردند.